Φτερό στον άνεμο: ...

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

...

Ένα δειλινό στο Αιγαίο περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη

σε τόσο ίσες δόσεις που δε μένει στο τέλος παρά η αλήθεια. Ο.Ε

3 σχόλια:

genna είπε...: τόσοι νεκροί... για να φτάσουν στην αλήθεια...; 19 Σεπτεμβρίου 2013 στις 1:04 μ.μ.
Μηθυμναίος είπε...: Καλημέρα φίλη μου!
Τα αποσιωπητικά του τίτλου τι να δηλώνουν άραγε;...; 20 Σεπτεμβρίου 2013 στις 7:13 π.μ.
genna είπε...: μπορεί κι μια πλευρά της αλήθειας
που επιμελώς αποκρύπτεται,
λέω εγώ, εσύ τι νομίζεις φιλαράκι?

καλημέρα σου!; 20 Σεπτεμβρίου 2013 στις 9:30 π.μ.

«Χωρίστε απ' τα δάχτυλα τ' αγριοπερίστερα/ Και μην αφήστε ήχο να πει το πάθος του νερού/ Καθώς γλυκά φυσά ουρανός μες σ' αδειανό κοχύλι/ Μη στείλτε πουθενά σημάδι απελπισίας/ Μον' φέρτε από τις περιβόλες της παλικαριάς/ Τις ροδονιές όπου η ψυχή του ανάδευε/ Τις ροδωνιές όπου η ανάσα του έπαιζε/ Μικρή τη νύφη χρυσαλλίδα/ Που αλλάζει τόσες ντυμασιές όσες ριπές τα ατλάζι/ Στον ήλιο σαν μεθοκοπούν' οι χρυσόμυγες/ Και παν με βιάση τα πουλιά ν' ακούσουνε απ' τα δέντρα/ Ποιού σπόρου γέννα στύλωσε τον φημισμένο κόσμο»

O. Eλύτης

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

...

3 σχόλια:

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Ετικέτες

Πληροφορίες