ΕΚΕΙ

Φωνές, λαχειοπώλες, χαρτοπαίχτες, θάνατός.

'Αλλες φωνές απ' το σπίτι, απ' τις κραυγές, απ' τις κουρτίνες, απ' τα έπιπλα,

απ' τα λησμονημένα πορτραίτα των προγόνων. Η γυναίκα σκυμμένη

κρατάει με το δεξί της χέρι το φουστάνι της στα γόνατά της

σαν να φοβάται μη της το πάρει ο θόρυβος. Τα μαλλιά της

γέρνουν στο πλάι φυσημένα απ' την ανάμνηση. Κι άξαφνα

νοιώθει τριγύρω στο λαιμό της, αβαρές σχεδόν, το περιδέραιό της 

σε μια ανέγγιχτη στάση μελετημένης σιωπής-- εκεί 

που περιμένει πάντα η ποιήση να την ανακαλύψουν.

Γιάννης Ρίτσος - ΓΡΑΦΗ ΤΥΦΛΟΥ