ΚΑΠΟΤΕ ΔΕΝ
είναι παρά μιά λάμψη πίσω απ' τα βουνά -- κει κατά το μέρος του πελάγου. Κάποτε πάλι ένας αέρα δυνατός που άξαφνα σταματάει όξω απ' τα λιμάνια. Κι όσοι νογούν, το μάτι τους βουρκώνει
Χρυσέ ζωής αέρα γιατί δεν φτάνεις ως εμάς;
Κανένας δεν ακούει, κανένας. Όλοι τους πάνε κρατώντας ένα εικόνισμα και πάνω του η φωτιά. Κι ούτε μια μέρα, μια στιγμή στον τόπο αυτόν που να μη γίνεται το άδικο και φονικό κανένα
Γιατί δεν φτάνεις ως εμάς;
Είπα θα φύγω. Τώρα, Μ' ό,τι να 'ναι: το σάκο μου τον ταξιδιωτικό στον ώμο· στην τσέπη μου έναν Οδηγό· τη φωτογραφική μηχανή στο χέρι. Βαθιά στο χώμα και βαθιά στο σώμα μου θα πάω να βρω ποιός είμαι. Τι δίνω, τι μου δίνουν, και περισσεύει το άδικο
Χρυσέ ζωής αέρα...
Ο. Ελύτης - Ο Μικρός Ναυτίλος
6 σχόλια:
Πάλι καλά που φτάνει ως εμάς της ζωής ο χρυσός ο ήλιος ο ηλιάτορας!!!
Καλημέρα Τζεννάκι!
μπορεί να εφεύρουν τρόπους κι αυτόν να μας τον στερήσουν... ;) :)
Καλημέρα φιλαράκι!!!!!
Τι ομορφοι στιχοι, αυτοι του γαλαζιου Ναυτιλου!
"Τι δίνω, τι μου δίνουν, και περισσεύει το άδικο"
Ισως ο πιο αληθινος στιχος!
Καλησπέρα γλυκο, κοριτσι
Έτσι είναι κοριτσάκι, περισσεύει τ' άδικο...
καλή σου μέρα!
:) :)
Καλο μου gennaki καλησπερα...
Αεράκι φιλικό με έφερε στο
γλυκό λιμανάκι...γύρισα γεμάτος
εικόνες...χαρά για οτι γλυκό
παλιό αγαπημένο βρίσκω...
μικρο πουλακι εγω,τι να πω???
τσίου!!!
Βρε, βρε άκουσα πουλάκι,
τι έγινε, καλό μου, γύρισες στο μπλογκοδασάκι;
τσίμπα μια ομορφιά... :) :)
http://www.youtube.com/watch?v=ccbIB5SeFDY
καλησπέρα, μικρό πουλάκι!
τσίου!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου