Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

ΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ




















Την Ασημίνα την γνώρισα εδώ, στα πρώτα βήματά μου στο διαδύκτιο, 
στα δημόσια, η σχέση μου πριν ήταν μόνο επαγγελματική, ναι είχα αυτήν  
την τύχη να δουλέψω μέσα και πίσω από ένα μηχάνημα, εγώ «Απέναντι» και 
«ΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ»… συγκεχυμένα τα συναιθήματα, πολλά, όπως και σκέψεις…
τα δικά της απέναντι… τα απένταντί μας, όπως οι ιστορίες
που εκτυλίσσονται πίσω από μια οθόνη.

Χθες βρεθήκαμε απέναντι, αλλά ουσιαστικά απέναντι, όπως είχαμε 
κάτι σαν υπόσχεση δώσει τότε μιλήσαμε και είπαμε πολλά…
Τώρα κρατάω την πρώτη της έκδοση στα χέρια μου, Χαρτί και Λέξεις
που μυρίζουν, τυπογραφείο...
χμ… ξεχασμένη συναλλαγή αν μπορώ να ονομάσω τούτη 
τη σχέση μου έτσι…

«Ασυμάδευτες που φεύγουν οι Πέμπτες… » 

δεν είναι καν Πέμπτη…
δεν ξέρω πραγματικά ποιό ποίημα να ξεχωρίσω…

«Στριφογυρνώ εντός της το χέρι μου
όπως ονειρεύσαι πως θα έκανες με μια τούφα απ' τα 
μαλλιά της
όπως κι εγώ έκανα με τα μαλλιά μιας φίλης παιδικής ή της κόρης μου
Κάποτε»

ή 

«Θάλλω
θαλερός 
θαλπωρή

θλίψη

για δες
γλυκόλογα και βάλε
που αποδίδει
την υγρασία όλη
του λάμβδα
στον ουρανίσκο
ο μυς της γλώσσας
προφέροντας τα δυο σύμφωνα
ελεύθερα
από παρεμβολή φωνηέντων

θλίψη 
σαν παιδί 
που φυλακίζει…»

Kαλοτάξιδοι «ΟΙ ΑΠΕΝΑΤΝΙ» σου, Οrelia, Τρυφερή Τσιγγάνα…
με την ευχή οι Άνυδροι να πλουτίσουν μέσα μας…

*πατήστε στη λέξη Ασημίνα για λεπτομέρειες και 
στη λέξη τότε, ναι τότε σαν χθες...



Δεν υπάρχουν σχόλια: