Ο αστόχαστος· άφηνε λάσκα
να του περνά στο δάχτυλο τον αρραβώνα της
η νύχτα.
Όλες οι φέτες του αγέρα είναι άσπρες
Κάτασπρα όλα· πως τ' αντέχεις;
Κι όταν τηνε σήκωσες ψηλά, τι άσπρη η τήβεννος
Κι όταν εσκέπασε μ' αυτήν τα μάτια
να μην τα ιδεί που καταπάνω του χύνονταν στιλέτα
ποτές, θροϊζοντας, δεν σ' αποσβόλωσε αφέντη αγέρα
πιό χρυσοκκόκινη ούγια.
Έκτωρ Κακναβάτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου