Nα 'ρθεις!

φορώντας καπέλο

μόνο το βλέμμα σου,

μόνο αυτό να βλέπω

Να 'ρθεις

όπως τότε 

που μας μεθούσες...

Mωσαϊκό

Βρέθηκε ξάφνου σε μιαν ηλικία αρχαία

η τρυφερή ενός μωσαϊκού κοντά στη θάλασσα.

Ένας γενειοφόρος άντρας την εκοίταξε απ' τες ψηφίδες

και της είπε, να 'σαι αυτό που ήσουν και αυτό που έγινες.

Ήμουν στον εικοστό αιώνα, του αποκρίθηκε, 

μα τώρα η άχρονη Αφροδίτη μ' αφανίζει, τι να κάνω;

Ο άντρας ζούσε ακόμη τους παλιούς πολέμους

γι αυτό κατέβασε τα μάτια και δεν ξαναμίλησε.

Ξημέρωνε, άλλωστε, τριαντάφυλλο κι αγκάθι.

Μες στη ζωή της εκοιμήθη τότε η τρυφερή.

Ρέα Γαλανάκη - Οι τρυφερές

ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ...

Αντέχεις...

Αντέχεις ρε καρδούλα

Κι όταν στεγνώνεις πιά

να κλαις όλο να κλαίς

κι όταν απεγνωσμένη κλωναράκι αποζητάς

να κρατηθείς

και δεν το βρίσκεις

Κι όταν λυσσάει ο θάνατος

τσακίζεται η κλεψύδρα

τρώει τη θάλασσα την άμμο της ζωής μας

και συντριμμένη καταντάε να λες το ανάγωγο

ότι για πλάκα ζούμε

ώσπου μια πλάκα να μας περιλάβει

Κι όταν κελύφη οι λέξεις άπορες

και θριαμβεύει η τέφρα

Αντέχεις

Παντελής Μπουκάλας - Ρήματα

♥

αντίλαλος...