ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΑΤΙΩΝ
Τα μάτια αγαπούν
ν' αφοσιώνονται
σ' έλαχιστες πτυχές
του ορατού κόσμου
ενώ μέσα το εργαστήρι
ερμηνεύει τις εικόνες
σε αγγέλους
ή σ' αποχαιρετιστήριες
κάρτες με πεύκα.
Ταξιδεύουν τα μάτια
βιδωμένα στο σώμα
η ταχύτητα του τα προσπερνάει
αντιστέκονται λίγο
μα ύστερα ακολουθούν
και κοιτάν άλλα καινούργια
ώσπου να πειστεί
σιγά σιγά το ποίημα
και να περιστάνει το νέο πρόσωπο.
Γερνώντας τα μάτια
ξεχνιούνται σ' ένα σύννεφο
σ' ένα κομμάτι νερό
π' αστραποβολάει
και τα πάει
περ' απ' την ομορφιά των τοπίων
και τις καφετιές πεδιάδες
της κόρης του ματιού σου
σε τόπο
όπου ο οφθαλμός είναι ο κόσμος
βλέπει και βλέπεται
κι είναι σαν της αράχνης τον ιστό
σκαλωμένος στου κρανίου
την εσώτατη οροφή.
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
