Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

...

kapou, kapou
xreiazetai n' anasainei
o ANEMOS

xaideuontas trufera...

fulla

akoubontas tis ghines kardies tous

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008

αγάπες!!!!!!!!



...για την ψυχούλα μου!!!!!!






...για την ονειρεμένη!

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008

Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2008

ακροβασίες...

Μπορώ?

Είστε υπέρβαρη, μα...


σηκώνω τα ποδαράκια μου,

σε βουτάω
αγγαλιά

και

up and dawn...

είναι υπέροχα να αιωρείσαι,

ΜΑΖΙ ΜΟΥ!!!!!

Θα χτυπήσεις, πάλι θα
γδάρεις

τα γόνατα σου,

ά φ η σ έ μ ε , είναι υπέροχο

τούτο το παιχνίδι της

α ι ώ ρ η σ η ς ! !

Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2008

Tόση...


ομορφιά!

σαν την άκρη των χειλιών!

Έτσι ανατέλλουν τα χρώματα,

όπως οι λέξεις...

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2008

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008

θέλω να χορέψω...

Τύχη γλυκιά

να την συναντάς σε ιερούς δρόμους...

Σήμερα φόρεσα τα σκουλαρίκια μου

τριαντάφυλλο...

Θα την χορέψω,

θα χορέψει μαζί μου!


Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008

Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2008

εδώ...


ίδια διαδρομή,

ίδια λαχτάρα,

Αγάπη...



Γλυκό 'ναι της Παράδεισος

Να μελετάς τα κάλλη·
Πικρή 'ναι η φοβερότατη
του κόσμου ανεμοζάλη·
Μον' εδώ φθάνει αντίλαλος

Δε φθάνει η τρικυμιά.

Διονύσιος Σολωμός
(απόσπασμα)


Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008

των ροδιώνε καιρός...


Σαν αεράκι [...] που κυματίζουν φύλλα
έφερα ρόδια όμορφα, που’ χουν γλυκιά τη μνήμη



Άγγελε, μόνον στ’ όνειρο μου δίνεις τα φτερά σου;
Στ’ όνομ’ Αυτού που σ’ τάπλασε, τ’ αγγειό της ερημιάς τα θέλει.
Ιδού που τα σφυροκοπώ στον ανοιχτόν αέρα,
Χωρίς φιλί, χαιρετισμό, ματιά βασίλισσές μου!
Τα θέλω γω, να τάχω γω, να τα κρατώ κλεισμένα,
Εδώ π’ αγάπης τρέχουνε βρύσες χαριτωμένες.
Κι’ άκουσα που ‘λέγετε «Πουλί, γλυκιά πούν’ η φωνή σου!»
Αηδονολάλειε στήθος μου, πριν το σπαθί σε σχίση·
Καλές πνοές παρηγοριά στην βαριά νύχτα κι’ έρμη·
Με σας να πέσω στο σπαθί, κι’ άμποτε νάμαι πρώτη!

Το στραβό φέσι στο χορό τ’ άνθια στ’ αυτί στολίζει,
Τα μάτια δείχνουν έρωτα για τον απάνου κόσμο,
Και στη θωριά του είν’ όμορφο το φως και μαγεμένο!

Τα σπλάχνα μου κι’ η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν,
Κι ‘ όσ’ άνθια θρέφει και καρπούς τοσ’ άρματα σε κλειούνε.

Φεύγω τ’ αλόγου την ορμή και του σπαθιού τον τρόμο.
Τ’ ονείρου μάταια πιθυμιά, κι’ όνειρο αυτή ‘ν’ η ίδια!
Εγύρισε η παράξενη του κόσμου ταξιδεύτρα,
Μούπε με θείο χαμόγελο βρεμένο μ’ ένα δάκρυ
Κοψ’ το νερό στη μάνα του μπασ’ το στο περιβόλι,
στο περιβόλι της ψυχής το μοσχαναθρεμμένο.

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ


Καλό μήνα!!!!!!!!