Η κυρά της θάλασσας

Αναβοσβύνουν τα πανιά κάτω απ’ τον πύργο της βασίλισσας
που το φωτίζουν με τα νέφη τους οι δυναστείες των ρόδων
στο ακροθαλάσσι, εκεί που γράφουν οι καιροί των ωκεανών τα ονόματα
που έγχρωμες αύρες κατοπτρίζονται στα βότσαλα
όταν αποσύρεται
το ήσυχο κυματάκι, κάτω απ’ τους αυλούς ενός ανέμου που φέγγει.
Εκεί μαζεύει σε όστρακα – Μάη μήνα η Μαργαρίτα –
εκεί στολίζει την απέραντη κάμαρα της ψυχής της
με τις ανταύγειες των μεγάλων θαλασσών, κρεμώντας
χρυσές κουρτίνες στου μοναχικού της πύργου τα παράθυρα.

Των ναυτικών τα μάτια πλήρη από θαλασσινή αρμονία
καθρεφτισμένα βρίσκονται στα βότσαλα που μαζεύει
να χτίσει ένα καινούργιο σπίτι απάνω στα διαμάντια των μελτεμιών.

Σηκώνοντας το φόρεμά της σ’ ένα θαλασσένιο αμάξι,
της βάφει ο μπάτης τα μαλλιά, γέρνει τ’ αυτιού της
ο γαλάζιος κρίνος
άνεμοι ζαφειριών λικνίζουνε μες στα όνειρά της τα καράβια

~~~~~~~~~~~


Νικηφόρος Βρεττάκος