Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007

στις κούφες πεποιθήσεις

ΠAPAΦAΣIΣ
΄H
H KOIΛAΔA ME TOYΣ POΔΩNEΣ

τί είναι στή ζωή που να μην είν’ αίνιγμα
γρίφος;
μά κι’ η ζωή η ίδια δεν είναι γρίφος
αίνιγμα;

τι δυστυχία οι τεχνοκράτες
μέσα στην τύφλα απ’ ολούθε που τους περιζώνει
να παραμένουνε
στις κούφες πεποιθήσεις (;) τους
ισχυρογνώμονες
πεισματωμένοι
γινατζήδες

του ποιητή

πιά μόνη – θεόθεν – σωτηρία λύσις
παρηγόρηση
μένει η κοιλάς με τις τριανταφυλλιές
ο έστι
μεθερμηνευόμενο
η κοιλάδα των ροδώνων

ΣTHN KOIΛAΔA ME TOYΣ POΔΩNEΣ
NIKOΣ EΓΓONOΠOYΛOΣ

4 σχόλια:

quartier libre είπε...

πληγή και τα τριαντάφυλλα,
δεξιά αριστερά γενναιόδωρα σκορπισμένα...
μονάχα εκείνος που πραγματικά τ' αγαπάει
δεν τα χει...

ωραίο το ποίημα!

ioeu είπε...

το μπλογκ σου είναι πάντα ανάσα ποτισμένη με την ευωδιά των ροδώνων...

η επιλογή έξοχη (πριν από λίγες μέρες, τι συγκυρία!, μιλούσα κι άκουγα γι' αυτό το ποίημα...και νά το!)

(ευχαριστώ από καρδιάς για τις ευχές - κι ήταν οι πρώτες!)

ellinida είπε...

Η κοιλάδα με τα τριαντάφυλλα, λίγο είναι;
Καλώς σε βρήκα.

genna είπε...

quartier libre
τι να σου πω, ολόκληρη ένα τριαντάφυλλο. αλλωστε και ο τίτλος μου, μόνο που για μένα καλή μου ήταν παρόντα σ' αυτό τον έρωτα που μνημονεύω και η αγάπη μου μόνο πληγή δεν ήταν , αλλά απ' τα βάθη της καρδιάς μου δηλωμένη... και το ποιήμα ταιριαστό στις μέρες, καυστικός ο Eγγονόπουλος...

ioeu
ευχαριστώ, τα είπα πιο πάνω, τα μυρίζω τα ρόδα... ακόμα και τώρα που γράφω... και πάλι δεν έχω καταφέρει να σε διαβάσω... θα το πάρω να μυρίζω και το χαρτί, λατρεύω άλλωστε τη ποιήση... καλό απόγευμα

ellinida
λίγο είναι ν' απλώνεται μπροστά σου μια κοιλάδα με ρόδα, λευκά και παρθενικά όπως αισθάνεται καμιά φορά κανείς τον έρωτα...
καλώς ήρθες!