Φτερό στον άνεμο

Κορμί μου που έμεινες γυμνό.
Γυναίκα που έμεινες γυμνή
απ' τα χαράματα ως τη νύχτα
και σε κρατούσα και τα χέρια μου
πλημμύριζαν με μουσική και γύμνια.
Έρωτα φυτρωμένε στη χαράδρα του πρωιού.
Έρωτα-μεσημέρι ανάστατο.
Όλο το απομεσήμερο σε θάλασσα φανταστική
χείλια-κοχύλια, όστρακα-χέρια, μνήμες και πουλιά
ο μήνας ο τρελλός να καίγεται
εγώ να σβήνω μέσα στην ανάσα σου
φλόγα τη φλόγα καίγοντας,
έρωτα μεταμορφωμένε.

16-9-63

Τάκης Σινόπουλος/Ποιήματα για την Άννα/Ερμής