Γιώργος Σεφέρης (1900-1971)

Μιλούσες για πράγματα που δεν τα ῾βλεπαν κι αυτοί γελούσαν

Όμως να λάμνεις στο σκοτεινό ποταμό
Πάνω νερὰ·
Να πηγαίνεις στον αγνοημένο δρόμο
Στα τυφλά, πεισματάρης
Και να γυρεύεις λόγια ριζωμένα
Σαν το πολύροζο λιόδεντρο --
Άφησε κι ας γελούν
Και να ποθείς να κατοικήσει κι ο άλλος κόσμος
Στη σημερινή πνιγερή μοναξιά

Στ' αφανισμένο τούτο παρόν --
άφησέ τους

Ο θαλασσινός άνεμος κι η δροσιά της αυγής
Υπάρχουν χωρίς να το ζητήσει κανένας.