Καιρό έχω να γράψω εδώ.
Τόσο συμπικνωμένος χρόνος.
Αγωνία, αλλαγές, αν είναι αλλαγές.
Ξεκίνησα με άπειρες σκέψεις στο κεφάλι.
Όταν πάει το μολύβι να τις κάνει λέξεις
μπλοκάρουν αμφότερα.
Ύπνος, κακός...
Ούτε τα όνειρα δεν θυμάμαι.
Ξυπνάω σαν να μ' έχει πατήσει τρένο.
Κι όμως χθες κατάφερα 7ώρο ύπνου.
Φαντάζομαι μια βόλτα στη θάλασσα,
(την άλλη δεν μπορώ, μάλλον
γιατί δεν θα γίνει ποτέ) ανοιχτός
ορίζοντας, να πάρει το βλέμμα απόσταση.
Είδες, δεν μπορώ να συνεχίσω…
Γνωριστήκαμε πολύ. Χάσαμε…
Πιο βολικοί οι ποιητές.
