...

πίσω απ' τη σιωπή,
τόσες λέξεις...

smile...

… να ένα ανθάκι ξεχασμένο…

Μεγαλύτερη Ανάσταση απ' αυτή της φύσης

δεν υπάρχει… περπατώ, πίσω,

όπου τα παιδικά μου βηματάκια με πήγαιναν

… να ένα ανθάκι ξεχασμένο…

μα που πήγες, ψυχή μου και ξεφύτρωσες,

μακριά απ' ανθρώπου χέρι, έτσι να μας περιγελάς, 

περήφανο, να μην σε λυγίζει ο άνεμος…

Περιμένω την ώρα που ένα

Περιβόλι ελεητικό θ' αφομοιώσει 

Τ' απόβλητα όλων των αιώνων -- που ένα

Κορίτσι θα κηρύξει στο σώμα του επανάσταση

Ωραία με τρεμουλιαστές φωνές και λαμπιδόνες

Φρούτων ξαναφέρνοντας την ιστορία

Στην αφετηρία της

οπόταν

Πιθανόν και οι Φράγκοι να ελληνέψουν

Φτάνοντας ως το ήπαρ της συκιάς

Ή να τους υπαγορευθεί καθ' ύπνους 

η ΕΝΤΕΛΕΙΑ

ΤΩΝ ΚΥΜΑΤΩΝ… Ο.Ε

σταύρωση...

ο κόσμος, όλος...