επιστρέφω...

μάζα

μήτρα,

επιστρέφω

και πάλι, 

να ξεχυθώ 

ως να σε φθάσω

ρίζα, φύλλο, 

κλαδί,

άνθος ~~~

ΣΚΑΒΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΝΑ ΤΟΥ ΕΦΗΜΕΡΟΥ

Πρόοδος είναι να επιστρέφεις από νοημοσύνη

να πίνεις το νεράκι απ' το βράχο

με νεολιθική ωριμότητα με ανώγεια μάτια.

Η ορμή μου σε πρόβλημα η καρδιά μου σε θάμβος

τανυσμένος ολούθε

στην πλατειά πολυμέρεια ο απείθαρχος Νόμος

καθιστός ωσάν ξόανο

ο δράκος

που φυλάσσει το νερό

ενάντια στη δίψα (στέρεμα θα 'ρθει)

οι κληδώσεις του άνθους.

Νίκος Καρούζος

χορεύουμε...

ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Απ' έξω τίποτα το ιδιαίτερο,

όπως όλοι μας.

Δυό κάτω άκρα δυό άνω.

Είκοσι δάχτυλα που εξημέρωναν τον ύπνο.

Ο δείχτης ο μέσος ο αντίχειρας

στερεά γωνία

σαν έσμιγε η ψυχή με ίσκιους.

Κρανίο έγχορδο όπως όλοι μας.

Τα ζυγωματικά σε ασταθή ισορροπία

δείγμα ευαίσθητου μουσικολόγου. Βάδιση κανονική.

Επάγγελμα δικτυωμένος μεταρσιωτής

νομικών προσώπων.

Φρονήματα ελαφρώς σπογγώδη ποδοσφαιρικά

σου λέω τέλειος·

καθόλα σύμφωνος με τις προδιαγραφές

του τεταρτογενούς, της αποστολικής μας

διακονίας, δικός μας άνθρωπος...

Μόνο που _ ώρα φεγγαράδας _ βρε παιδί μου

εκείνη η διαφάνεια στο δέρμα του

φέγγιζε όλος από μέσα του αλλιώτικος

με τη χοάνη προς τα πάνω παραβολικός

το κεφάλι κάτω

τα πόδια  δ ι ε σ τ ώ τ α  τον ανήφορο

κέντρο συμμετρίας το δωδεκαδάχτυλο

σημείο πως κάποτε ήτανε πηγάδι

το χέρι του χωμένο ως τον ώμο

στο λάρυγγα του φεγγαριού

έπαιρνε μηνύματα

Ύστερα πόρτα πόρτα

πουλούσε σπέρμα πρωινό

και προσωπεία.

Έκτωρ Κακναβάτος

βρέχει...

όμορφο να βυθίζεσαι 
σ' άλλες εποχές...

>>>>