Μνήμες που ερήμην μου καλλιέργησα
στις αργιλώδεις εκτάσεις της γλώσσας και ύστερα
με φέρσιμο κισσού σκαρφάλωναν στις φλέβες
έτσι φτάνοντας στο σανατόριο του μυαλού_
εκεί που η μουσική μερόνυχτα ιστορεί
και άλλους ρυθμούς επιβάλλει. Ακούς;
Η εξοικείωση του γυμνού καταργεί
την ασφάλεια του ρούχου. Γι' αυτό
και ρακένδυτος είναι ο καιρός _ όχι το σώμα.
Όσο για τις θωπείες του έρωτα, αν μη τι άλλο
εκθέτουν τις αφελείς περί ντροπής προκαταλήψεις.
Ξέρουν αυτοί _ η κατάργηση του σώματος
αχρηστεύει αυτομάτως τα όσα ισχύουν περί ηθικής,
ενώ η μέχρις εξευτελισμού ταπείνωσή του
τα ενισχύει και η σήψη του τα συντηρεί.
Το δάκρυ εξάλλου δρα σαν μεγεθυντικός φακός
στραμμένος σταθερά προς την αιτία που το προκάλεσε.
Κώστας Γ. Παπαγεωργίου - Παιδικό κουρείο
