Η λέξη Κέα κατακραύγαζε το πέλαγο.
Ο τάφος θολωτός. Η λέξη Κέα.
Αλλειμένος λάδι επικούρειος
νυν λιθάνθακας
φώταε ακόμα ίσια που να βλέπει
που να μη μιλεί
να λιώσει.
Το δαχτυλίδι άφαντο.
Δυό ελληνιστικά εικοσιτεράωρα
τα τελευταία του Αμύντα
λίγα κτερίσματα όχι σπάνια
και κάτι κρύσταλοι ουρικού οξέος
μια φιάλη, υπογραφή Δομέτιος·
δε λέγεται η λύπη των αξίνων…
Ω ποίηση κεραμουργία με φωνήεντα
έφευγες σφαίρα στον αυτοκινητόδρομο
πιό πολύ αιώρα ή Σέριφος
αντίπερα τα χάη κι εγώ το σείστρο.
Έκτωρ Κακναβάτος - Ποιήματα 1943-1987 / ΑΓΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου