Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

...των παιδικών ματιών μου το νερό...


ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ
Blogger

Οι ποιητές κατοικούν έξω απ' το φόβο.
Κι όπως ο ήλιος φωτίζει απ' ευθείας, κ' εκείνοι: μιλούν
απ' ευθείας. Παλάμη δεν δύνεται να τους κλείσεις το στόμα,
να δεσμεύσει το θείο τους πάθος. Γνωρίζοντας
από τι πάστα γίνονται οι βασιλιάδες, ξέρουν
να διαχωρίζουν του θεού τους νόμους απ' τους νόμους τους.
Επαναλαβαίνουνε, όπως το σύνθημα οι φύλακες,
την αλήθεια που απαγορεύεται.
Ο ποιητής
είναι το πνεύμα της γης που σηκώνεται όταν
γίνεται σκότος και λάμπει όπως ένα
κομμάτι αστραπής σε μεγάλο
ύψος τη νύχτα."

Νικηφόρος Βρεττάκος



‘’Σου στήνω μια καλύβα, στους αιώνες των αιώνων,
ένα κήπο να περπατάς, ένα ρυάκι να καθρεφτίζεσαι,
μια πλούσια πράσινη φραγή να μην σε βρίσκει ο άνεμος
που βασανίζει τους γυμνούς - στους αιώνες των αιώνων!
Σου στήνω τ' οραμά σου πάνω σ' όλους τους λόφους,
να σου φυσάει το φόρεμα η δύση με δυο τριαντάφυλλα,
να γέρνει ο ήλιος αντίκρυ σου και να μη βασιλεύει,
να κατεβαίνουν τα πουλιά να πίνουνε στις φούχτες σου
των παιδικών ματιών μου το νερό - στους αιώνες των αιώνων!



«Σ' εκείνους που μέσα σε θυελλώδεις νύχτες εξεγέρσεων
ψάχνουν για ένα φεγγάρι παιδικό
στους καθρέφτες που κοιταχτήκαμε,
στις θάλασσες που δεν θα ταξιδέψουμε
στην φευγαλέα στιγμή που έζησε ένας άνθρωπος
ζώντας μια ολόκληρη ζωή...»


Του ιδίου



Σ' ευχαριστώ, όμορφη κορασίδα, Mist ...
σαν να μου έδωσες πίσω τη φωνή μου


7 σχόλια:

genna είπε...

προσπαθώ να ισιώσω τούτα τα σκάφη, αλλά πήραν κλήση πορείας από μόνα τους, σαν να επιθυμούν να φτάσουν τα δέντρα...

ας τ' αφήσω να ανταμώσουν.....

θα είναι γλυκιά τούτη η συνεύρεση.....

goooooood girl είπε...

your blog is very fine......

Ελένη Μ. είπε...

Καλημέρα
Το ποίημα του Βρεττάκου :ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ
μου θύμισε ένα άλλο….
το παραθέτω από ευγνωμοσύνη …
χαίρομαι που βρέθηκα …εδώ !


ΤΑ ΑΝΤΙΚΛΕΙΔΙΑ
Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.
Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν
τίποτα και προσπερνούνε .Όμως μερικοί
κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι
και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν.
Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε μα κανείς
δεν τους ανοίγει. Ψάχνουνε για το κλειδί .
Κανείς δεν ξέρει ποιος το έχει. Ακόμη
και τη ζωή τους κάποτε χαλάνε μάταια
γυρεύοντας το μυστικό να την ανοίξουν.
Φτιάχνουν αντικλείδια . Προσπαθούν .
Η πόρτα δεν ανοίγει πια . Δεν άνοιξε ποτέ
για όσους μπόρεσαν να ιδούν στο βάθος.
Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν
από τότε που υπάρχει ο κόσμος
είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια
για ν ανοίξουμε την πόρτα της Ποίησης.

Μα η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.

Του Γ. Παυλόπουλου

genna είπε...

goooooooood girl

thanks

genna είπε...

Ελένη Μ.

καλησπέρα, σας ευχαριστώ που φθάσατε ως εδώ με τούτο το ποίημα, άγνωστο σε μένα...

να είστε καλά!

Ανώνυμος είπε...

να είσαι καλά πολύ όμορφη μου!
σ' ευχαριστώ

όμορφο πρωινό και όμορφη εβδομάδα!

genna είπε...

mist

καλή εβδομάδα και καλή μέρα ομίχλη μου!

εγώ σ' ευχαριστώ!