Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2008

...στη Θέα των Αθανάτων!


...Kαλοκαίρι, μην πίστεψες πως δεν συλλογιέμαι!
Η σκέψη μου είναι Αγάπη κι η Αγάπη μου σκέψη.

Μυστηριακή θεία δύναμη που αναθρώσκει
απ' τα βάθη μου, αντανακλά και στολίζει
με την εξαίσιά της λάμψη το μηδέν και τη νύχτα.

Μη ρωτείστε που πέφτουν τα ποτάμια της γης
τι στηρίζουν οι κορφές των βουνών
τι κρύβει από πάνω μας η μεγάλη φωτιά.
δε ρωτώ γι' άλλο τίποτα.

Τραγουδώ σαν πουλί στ' ακρινότερο δέντρο του κόσμου.

Αγαπώ, άρα υπάρχω.

~~~~~~~~~~~~

Νικηφόρος Βρεττάκος





Ξύπνησα μ' ένα βαρύ συναίσθημα...
οι εικόνες μου έτσι...
χωρίς λόγια, με τόση αγάπη έκανα το κλικ

χίλια κλικ, μ' ακολουθούν...

~~~~~~~~~~


10 σχόλια:

just me είπε...

Καλό σου φθινόπωρο κι όλες οι εποχές μαζί σου!
:)

genna είπε...

@κακέ μου μπελά

καλό φθινόπωρο και σε σένα κοριτσάκι!

όλα τα καλά να μας φέρει το φθινόπωρο...

:)

quartier libre είπε...

@ είσαι καλά;

genna είπε...

quartier libre

καλά είμαι... :)

ενας ανοητος αντρας είπε...

καλημερα σας!!!!!

εδω ειμαι
σωστα

genna είπε...

ενας ανοητος αντρας

καλημέρα και σε σας!!!!!!!

απολύτως, αλλά που, πίσω από το χαλασμένο ξωκκλήσι ή στο όμορφο σκαφάκι, στο βάθος....

κάπου θα σας ανακαλύψω, καλώς ήλθατε...
και πάλι, είστε καλά?

είχα ανησυχήσει... τόσες μουσικές και να μην απολαμβάνετε, καθ' ότι λάτρης έχετε καταθέσει....

ενας ανοητος αντρας είπε...

στο σκαφος καθωτι
σκαφατος μεγαλοαπατεων!!!

καλα ειμαι ...

δεν αποσυρω καμμια καταθεση
παντα ρεκτης
αν και καπως "βαρυναν" οι μουσικες σας
φθινοπωρινη μελαγχολια ?

genna είπε...

ενας ανοητος αντρας

σκαφάτος μεγαλοαπατεών?

μα πως δεν σας συνάντησα πουθενα, καθότι άνεμος, ξέρετε απ' αυτούς που δίνουν ώθηση
στα πανιά...

μα τι λέτε, μελαγχολία, πως σας πέρασε απ' το νου, τόσο υπέροχο πιάνο, και το επόμενο του νερού και του σκάφους...

στη θάλασσα βρίσκομαι ακόμα...

ανοίξτε τα ώτα σας...

θα σας φτιάξει νομίζω?

τη διάθεση, μη παρεξηγηθώ κιόλας....

melian είπε...

Ελπίζω το βαρύ συναίσθημα να είναι ήδη παρελθόν Genna και η μερα σου να γεμισε με χρωματα χαράς

"αγαπώ, αρα υπάρχω" γράφει ο Βρεττακος
πριν λίγο καιρό έγραφα
"αγαπώ όπως αναπνέω"


Καλή σου μερα, κοριτσι!

genna είπε...

Μελισσάκι μου

αν και κοιμήθηκα με την μελωδία μιας σοπράνο κι ενός τενόρου (και να ήσουν εκεί συννεφάκι μου)

βαριά ξύπνησα ... με το αίσθημα της απουσίας

αλλά η μέρα μου έφερε χρώμα, ναι, χρώμα όμορφο... ένα πιάνο και τσακ, στο καλό βαρύ συναίσθημα... τα «κλικ» βοηθάνε πολλάκις

καλό σου απόγευμα κοριτσάκι!