Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008

Σύμβολα εμείνανε καιρών...



Σύμβολα εμείνανε καιρών που απάνω μας βαραίνουν,
άλυτοι γρίφοι που μιλούν μονάχα στον εαυτό τους,
τάφοι που πάντα με ανοιχτή χρονολογία προσμένουν,
γράμματα που δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους.


Κ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ




7 σχόλια:

genna είπε...

είτε στη πέτρα επάνω,
είτε στο πέλαγος με τα πουλιά στον ώμο μου...

τούτη η μελωδία με φουσκώνει...

ΣΑΝ ΑΝΕΜΟΣ... ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ!

Μηθυμναίος είπε...

Πρόσεχε τους ανέμους!!!
Καλημέρα σου

genna είπε...

και στα μαλακά και στά σκληρά Μηθυμναίος
ο άνεμος χαϊδεύει τη ψυχή μου...

καλημέρα κι από δω!

Νικόλαος Παπουτσής είπε...

Για πρώτη φορά στην ζωή μου θα προτιμήσω τον βράχο από την θάλασσα
Αν και με την μελωδία σου
πάω οπού ...φυσάει ο άνεμος

κοτσυφο-φιλάκια

τσίου

τσιοοοουυυυυυυ

Να εχεις ενα όμορφο απόγευμα!!!

genna είπε...

είδες τι κάνει κοτσυφάκο μου τούτο το πιάνο
ανασταίνει τα φύλλα...
πιο πολύ τη πετρούλα καλό μου, έχει ένα αγνάντι από κει που να στα λέω, να φωνάζεις καλημέρα στο Απειρο...

φιλάκια γλυκά και τσίου στο συν άπειρο

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ O Καρυωτάκης ταιριάζει στο ψυχισμό μου και τον αγαπώ πολύ, μα πιο πολύ την τέχνη του.
Σ' ευχαριστώ που μου θύμισες αυτούς τους υπέροχους στίχους του. Μαζί με την μουσική των (εγχόρδων) ήταν κάτι το ξεχωριστό

genna είπε...

καλημέρα Φαίδων, νά 'σαι καλά...