Τι κόκκινο τ' όνειρο...

...πεθύμησα όψη θαλάσσης,
μ' έσπρωξε τ' όνειρο στη κορφούλα...

καθώς περνούν οι ώρες και φτάνει τούτη η γλύκα
που σκορπά η απογευματινή ώρα
σκέφτομαι τις εναλλαγές των χρωμάτων...
σε λίγο θα γλυκάνει το ροζ, μέχρι να φτάσει
στο πορτοκαλοκόκκινο της δύσης... μια άλλη διαδρομή θ' ακολουθήσω
στους δρόμους της Αίγινας κατά μήκος του Φάρου,
μέχρι ν' ανάψει το ΦΩΣ... ξέρεις για ποιό φως μιλώ, πάντα ήξερες...
πάντα με πονούσε τούτος ο σπαραγμός, να τον μαλακώσω,
απ' το παράθυρο περιμένω να γλυκάνει εκείνη η ώρα,
η δική μας ΩΡΑ, χωρίς τις παρατεταμένες σιωπές...
πρέπει να βρούμε την φωνή μας Αγόρι μου...

τη δική σου, τη δική μου, εδώ θα σταματήσω...

μια καρδούλα σου ζωγράφισα,
μ' ένα φιλάκι μέσα...

αγγάλιασε!

Μια εσύ, μιά εγώ
δαγκώνουμε αξεφλούδιστο

το πιό κ Ο κ κ ι ν ο Μήλο.

Τι άσπρα τα δόντια σου.

Τι κόκκινο τ' όνειρο.

ΡΙΤΣΟΣ