Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ


Μια κίνηση είναι

ν' απλώσω το χέρι

τ' αρκουδάκια μου, 

ο παρλαπίπης

ο τσαχπίνης με ένα φιόγκο στ' αυτάκι

μια κούκλα-η αγαπημένη της Ειρήνης 

(πως εκφράζουν τα παιδιά την αγάπη τους), 

το μικρό προβατάκι της Μαρούς μου, 

η Αγάπη της Νότας μου, 

ένα λαγουδάκι μ' ένα καρότο στο στόμα...

κάθε βράδυ, όταν γυρνώ προς το πλευρό τους

το καθένα αρχίζει κι από ένα παραμύθι


Ναι! θα τη σώσουμε την ονειροχώρα...!


ας πεταχτούμε απέναντι

όλες οι γραμμές ενός γυμνού γυναικείου

σώματος, χαρά γι' αυτόν που σκιτσάρει

Της μάνας, στα 50 της, γέλασε τόσο γλυκά...

Νεότερη, μια κούκλα θλιμμένη

Ο πατέρας, εκεί-απών...

Ο καθρέφτης, μια μικρή αντανάκλαση

της ρυτίδας που διαγράφεται, χιαστί

την απέναντι πλευρά, δεν την αγγίζουμε...



6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχο! Υπέροχο!

Ηέλτιος

genna είπε...

Ηέλτιος

σας ευχαριστώ... :)

melian είπε...

σας το έχω πει αγαπητη μου. να γράφετε.
σας πάει!

οι καθρέφτες συχνά εκπλήσσουν.
για όσα νομίζουμε και δεν...για όσα αγνοούμε και όμως

να έχετε ένα όμορφο, δροσερό βράδυ:)

Orelia είπε...

!!!!!
τι όμορφο!

genna είπε...

Μελισσάκι μου

ο καθρέφτης μ' όλες τις αντιθέσεις του...

μ' άρεσε αυτός ο πληθυντικός,
Melian της ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΕΙΑΣ...

της καρδιάς φιλί!

να έχεις μια ζεστή μέρα!

:)

genna είπε...

Τσιγγάνα μου

όμορφο το πέρασμά σου...

Καλημέρα!!!!

:)