Ω! κοίτα Genna, τα μάτια σου στον καθρέφτη και πες μου δεν είναι εκείνα τα ίδια μάτια με τα οποία έκανες όνειρα για μια ζωή τόσο απερίγραπτη με λέξεις...; πόσο ξεθώριασε η λάμψη τους ; ξεθώριασε; όχι....ποτέ...
με μιαν αναπνοή μεγαλώνουμε. αυτό είναι αλήθεια. και μέχρι να κάνουμε φουυυυυ...
αλλά όχι, όχι δε θα είμαι μελαγχολική η λαμψη θα ειναι παντα εκει. αιώνια
5 σχόλια:
κι αν δε θέλουμε να μεγαλώσουμε ;
Ω! κοίτα Genna, τα μάτια σου στον καθρέφτη και πες μου δεν είναι εκείνα τα ίδια μάτια με τα οποία έκανες όνειρα για μια ζωή τόσο απερίγραπτη με λέξεις...;
πόσο ξεθώριασε η λάμψη τους ;
ξεθώριασε;
όχι....ποτέ...
με μιαν αναπνοή μεγαλώνουμε. αυτό είναι αλήθεια.
και μέχρι να κάνουμε φουυυυυ...
αλλά όχι, όχι δε θα είμαι μελαγχολική
η λαμψη θα ειναι παντα εκει. αιώνια
Mελισσάκι μου
με μια αναπνοή μεγαλώνουμε, ναι είναι αλήθεια, φουυυυυ να κάνεις και ο χρόνος περνά...
μα ξέρεις που ήμουν βουτηγμένη χθες, μου ήρθαν τόσες αναμνήσεις, τόσες εμπειρίες πίσω...
σ' ευχαριστώ γλυκιά μου που διέκρινες τη λάμψη των ματιών μου, μα να που στερεύω από λέξεις...
σε φιλώ!
να μου κρατιέσαι, σε όποια ζεστά...
@
κάποτε ;!
πότε ;
πότε θα μας πιάσει η μέρα απ' το χέρι ;
ρωτάω, κι ας έχω καταργήσει το χρόνο...
libre
Καλημέρα, κοριτσάκι!
μάλλον όταν της το επιτρέψουμε, λέω εγώ που έθεσα και το ερώτημα...
να μου προσέχεις, έχει και ο χρόνος όρια, μην υπερβαίνεις τις αντοχές σου, είδες έφτασα στο σημείο να δίνω και συμβουλές, τρομάρα μου...
:)
φιλί, ζεστό!!!!!!!
@
αλήθεια, έχει όρια ο χρόνος ;
δεν το εν νοώ...
Δημοσίευση σχολίου