Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

τὸ προσιτὸ καὶ τὸ ἀπρόσιτο


Μὲ τὸ μικρό του δάχτυλο

ἀγγίζει ἕνα πράσινο φύλλο
στὸ σημεῖο αὐτὸ

τὸ προσιτὸ καὶ τὸ ἀπρόσιτο

συναντιοῦνται
ἡ χτένα τῆς γυναίκας
πέφτει ἀπ᾽ τὸ παράθυρο
κάτω στὸν κῆπο
ἀνάμεσα σ᾽ ἕνα τριαντάφυλλο
καὶ μιὰ σαύρα
ἡ σαύρα φεύγει.



Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα ΙΔ, Ἄξαφνα

8 σχόλια:

foteini είπε...

@
με το μικρό του ευλογημένο δάχτυλο
αγγίζει την άκρια
απ' το κόκκινο φραγκοστάφυλλο
στ' αχείλι της

και μαζί
Mario Lanza !


-πώς ξέρεις και τεχνιτεύεις
έτσι σταθερά
το κόκκινο πικροδάφνης,
το χλωρό πράσινο,
το καφέ του οργώματος,
το Μεσογειακό γαλάζιο,
το πλήρες, αγαπημένο μαύρο
και το ζεστό, μάλλινο λευκό ; !
ε ;
πώς τα τεχνιτεύεις έτσι ;!


σε καλησπερίζω :)

genna είπε...

Kαλώς μου την!

με κάνεις και γίνομαι ροζ, σαν την ριγούλα, εκεί ανάμεσα...

καλησπέρα κοριτσάκι!

*να προσέχεις, ναι;

melian είπε...

χρυσοχερα!!!
σε λιγο καιρο θα υφαινεις αληθινα τριανταφυλλα αναμεσα στα υφαδια


το προσιτό και το απρόσιτο
....καποιες φορες μονο η θεληση αρκει για να μετατρεψει το ένα στο άλλο

Μηθυμναίος είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με τον melian!!!

Καλημέρα κι ασπασμοί!!!

genna είπε...

Μελισσάκι

τέχνη προγονική, έρχεται ο χρόνος να σε βάλει μέσα... τόσο οικεία όλα...

λες να τα καταφέρω να φτιάξω ένα ρόδο...
μα πιότερο τα κλαδάκια μου θέλω να περιπλέξω...

γλυκιά καλημέρα!

φιλιά!

genna είπε...

Στράτο

γλυκιές καλημέρες κι ασπασμούς...

conbra είπε...

καλημέρα κι από εδώ

genna είπε...

conbra

Kαλημέρα!

οφείλω να ομολογήσω ότι κρατάτε υπέροχο εργαλείο στα χέρια σας...

:)