Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

μιάν ορασιά αργεμένη...


Ασάλευτη δεν είναι καμμιά ζωή.

Λογής ταξίδια μ’ έχουν τρικυμίσει,
μ’ είδαν τόποι, μου ανοίξανε ναοί,
και τέχνες με περπάτησαν και η φύση.
Μα σαν εσένα τίποτε-Θεοί!-
ταξίδι, στιγμής όραμα, ω μεθύσι!
Μια γυναίκα, του αυγούστου κάποιο πρωί
τη στάμνα της γιόμιζε στη βρύση,
μιάν ορασιά αργεμένη απ’ τους αρχαίους
καιρούς που κατεβάζαν τους ωραίους
του ανθρώπου Ολύμπιους αδελφοποιτούς.
Σαν από νυχτερίδες τους δαρτούς
μου λογισμούς πως ξάφνου τους χτυπάει
διαβάτρα αστραποθύμηση; Που πάει;

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

Sarabande et Menuets en rondeau 1 & 2

5 σχόλια:

genna είπε...

Mου μήνυσαν κατάλευκα είναι εκεί,
να πεταχτώ ν' αφήσω λεμονανθό στο κατώφλι σου...

kyriaz είπε...

"διαβάτρα αστραποθύμηση; Που πάει; "!!!

Καλησπέρα εκλεκτική genna.

genna είπε...

Γιάννο

δεν είναι υπέροχος ο Παλαμάς, είναι μεγάλος μάστορας στις λέξεις, όπως και ο kyriaz άλλωστε...

είδες το βιντεάκι, τι δημιουργοί...!!!!!!!!!!!!

quartier libre είπε...

@
η ασάλευτη ζωή
ξέρς τι μου θυμίζει;;;;!!!!

bouge pas !


χε, χε...
εντάξει , καλέ, για αστείο το πα !

genna είπε...

libre

βρε είδες πως σαλεύουν από κάτω, αγόρια και κορίτσια... χεχε

όπως μπορούν τραμπαλίζονται...

:)))))))))))))))))))