Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009

Καίει πίσω ο μισός ουρανός...


Όπως ένα δέντρο από τον διαβρωμένο γκρεμό,
πετώντας το χώμα προς τα πάνω
γκρεμίζεται με τις ρίζες του ψηλά,
και το γρήγορο ρεύμα του νερού παίζει με τα κλαδιά,
έτσι ο σωσίας μου πάνω σε άλλο γρήγορο ρεύμα
φεύγει από το μέλλον προς το παρελθόν.
Εγώ από κάποιο ύψος ακολουθώ
τον εαυτό μου με το βλέμμα
κι αρπάζω κάτω την καρδιά.

Ποιός μου έδωσε
τρεμουλιαστά κλαδιά, ισχυρό κορμό
κι ασθενικές, αδύνατες ρίζες;
Ολέθριος είναι ο θάνατος, μα η ζωή πιό ολέθρια,
και αχαλίνωτη είναι της ζωής η αυθαιρεσία.
Φεύγεις, Λάζαρε; Ας είναι, φύγε!
Καίει πίσω ο μισός ουρανός.
Δεν υπάρχει πιά σύνδεση ανάμεσα σ’ εσένα και σ’ εμένα.
Κοιμήσου, ω φιλόβιε! Τα χέρια πάνω στο στήθος
ακούμπησε και κοιμήσου!

ΑΡΣΕΝΙ ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ


6 σχόλια:

librarian είπε...

Ωραίος τίτλος!
Ητάν η πρώτη μου σκέψη όταν είδα σήμερα τον ουράνο.
Καλή Κυριακή!

genna είπε...

librarian

Kαίει ο ουρανός,
ο κόσμος ολόκληρος καίγεται μικρή μου...

διψούν για αίμα...

καλό σου βράδυ!

quartier libre είπε...

@ τριάντα φύλλα

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Να μαστε καλά, όλα να τα παλεύουμε...

φιλιά :)

genna είπε...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ!

να είμαστε καλά, να το παλεύουμε...

πως παλεύεται τούτο?

παγωμένοι είμαστε, το ξέρω...

τα φιλιά μου!

Δανάη είπε...

Eξαιρετική επιλογή, Genna μου...

Αν και ματώνει ο κόσμος γύρω, επιμένω στην ευχή....

Καλή Χρονιά, Φτερένια μου...
Καλή μας Χρονιά...

Φιλιά

genna είπε...

Γλυκιά μου Δανάη, μόλις γύρισα από τον κινηματογράφο μ' ένα στομάχι κόμπο,
είδα το «Βαλς του bashir»...

πως χάνει ο άνθρωπος τη μνήμη του, τόσο αίμα...

Καλή Χρονιά καλή μου,
μα συνέχεια της βίας είναι...

καλό σου βράδυ!