Πέμπτη 12 Ιουλίου 2007

«KIXΛH»



Aγγελικό και μαύρο, φως,
γέλιο των κυμάτων στις δημοσιές του πόνου,
δακρυσμένο γέλιο,
σε βλέπει ο γέροντας ικέτης
πηγαίνοντας να δρασκελίσει τις αόρατες πλάκες
καθρεφτισμένο στο αίμα του
που γέννησε τον Eτεοκλή και τον Πολυνείκη,
Aγγελική και μαύρη μέρα·
η γλυφή γέψη της γυναίκας που φαρμακώνει το φυλακισμένο
βγαίνει απ’ το κύμα δροσερό κλωνάρι στολισμένο στάλες,
Tραγούδησε μικρή Aντιγόνη, τραγούδησε, τραγούδησε...
δε σου μιλώ για περασμένα, μιλώ για την αγάπη·
στόλισε τα μαλλιά σου με τ’ αγκάθια του ήλιου,
σκοτεινή κοπέλα·
η καρδιά του Σκορπιού βασίλεψε,
ο τύραννος μέσα απ’ τον άνθρωπο έχει φύγει,
κι όλες οι κόρες του πόντου, Nηρηίδες, Γραίες
τρέχουν στα λαμπυρίσματα της αναδυομένης·
όποιος ποτέ του δεν αγάπησε δεν θ’ αγαπήσει,
στο φώς·
και είσαι
σ’ ένα μεγάλο σπίτι με πολλά παράθυρα ανοιχτά
τρέχοντας από κάμαρα σε κάμαρα, δεν ξέροντας από που να κοιτάξεις πρώτα,
γιατί θα φύγουν τα πεύκα και τα καθρεφτισμένα βουνά και το τιτίβισμα των πουλιών
θ’ αδειάσει η θάλασσα, θρυμματισμένο το γυαλί, από βοριά και νότο
θ’ αδειάσουν τα μάτια σου απ’ το φώς της μέρας
πως σταματούν ξαφνικά κι όλα μαζί τα τζιτζίκια.


απόσπασμα (ΠOIHMATA)
ΓIΩPΓOΣ ΣEΦEPHΣ

3 σχόλια:

just me είπε...

Κι εσύ "σεφερικιά" ή έτυχε;
:)
Όπως και να' ναι, καλό σου σαββατοκύριακο σ' ένα μεγάλο σπίτι με πολλά παράθυρα ανοιχτά...

Socrates Xenos είπε...

Τι ωραία
που έτυχα στα λόγια των νερών
των θαλασσών οι φλόγες μπρος στα μάτια
και το βράδυ να ορμάει στο παράθυρο

άγουρο άτι όταν περιέτρεχα τα σύμβολα του μεγάλου ανεβοκατεβαίνοντας την εποχή των βυθισμένων λέξεων οδών
κι ακόμα τώρα δεν ξέρω ποτέ δεν έμαθα
η διάφανη υγρασία πατήματα στα βλέφαρα με το γυαλί και το ιλαρό φως να κάτι σαν μια φωνή
ελιάς ράβδισμα στου Νοέμβρη τη μέση...

σ` ευχαριστώ καλό μου
Καλό σου Καλοκαίρι

genna είπε...

just me
καλό σ/κ και σε σένα

μ' αυτή τη διαφάνεια στα βλέφαρα
θ' αναδυθώ στου αγγέλου μου την αγγάλη καλέ μου Ξένε
καλή αλμύρα κι από δω...