Τίποτα δεν είναι πιο όμορφο

Από τη σμαραγδένια λάμψη των ματιών της.

Τ. Βαρβιτσιώτης - Νήματα της Παρθένου

AΝΑΣΤΑΣΗ!!!!!!

Με μιά δοξαριΑ φτάνεις 

στην ΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΨΥΧΉ ΜΟΥ!

Όνειρα ζαχαρωτά!

Νονά δεν γνώρισα.

Με βάφτισε, κοριτσάκι κι εκείνη,

και έφυγε για την Αυστραλία.

Μετανάστης!

Ζήλευα την αδελφή μου,

κάθε γιορτή, μα κύρια Πάσχα.

Θυμάμαι μια όμορφη τεράστια κουλούρα

τυλιγμένη σε μια πετσέτα

έφτανε στο σπίτι μας.

Μάλλον γλυκαμένη.

Και κάποιο δώρο, που εκείνη θα θυμάται.

και καραμέλες.

Ναι! ήταν δώρο πολύτιμο οι καραμέλες…

Γυρίζουμε ανάποδα, απ' την αφθονία

(κι αυτό, σχετικό πάντα) στο, σχεδόν, τίποτα.

Ελπίζω ψυχούλα μου να καταλαβαίνεις.

Η νονά πάντα θα σ' αγαπάει κι αυτό θα είναι 

πιο σημαντικό απ' οποιδήποτε δώρο.

Διονύσιος Σολωμός

 1. Λευτεριά για λίγο πάψε

    να χτυπάς με το σπαθί

    Τώρα σίμωσε και κλάψε

    εις του Μπάιρον το κορμί·

23. Πούχε λάβει στες αγκάλες

    Από μας, κι είχε θεούς

    Αστραπές, ανεμοζάλες,

    Και βροντές και ποταμούς.

24. Μόνο τ' αδικοσφαγμένα

    Τα παιδιά σου, στριμωχτά,

    Με τα χέρια τσακισμένα

    Σε εσπρώξανε ομπροστά,

25. Και Συ εχύθηκες, πετώντας

     Μια ματιά στον Ουρανό,

     Που τα δίκια σου θρηνώντας

     Απεκρίθηκε: Είμαι δω.

58. Εδώ βλέπει αντρειωμένα
     να φρονούν παρά ποτέ.
     Και όλος έρωτα γιά σένα
     προσηλώνεται εις εσέ.

59. Το πουλί, που βασιλεύει
     πάνου εις τ᾿ άλλα τα πουλιά,
     γληγορώτατα αναδεύει
     τα αιθερόλαμνα φτερά,

60. τρέχει, χάνεται, και πίνει
     τόλμην πίνει ο οφθαλμός
     από τ᾿ άστρον, οπού χύνει
     κύματα άφθαρτα φωτός.

70. Ερινύαν από τα χθόνια

     που η Ελλάδα απαρατά.

     Η θεομίσητη Διχόνοια

     που τον άνθρωπο χαλνά.

86. Επερνούσαν οι αιώνες

     ἢ σε ξένη υποταγή,

     ἢ με ψεύτικες κορώνες,

     ἢ με σίδερα και οργή.

91. Τώρα αθάμπωτη έχει δόξα,
     και με φέρσιμο τερπνόν
     βλέπει αδύνατα τα τόξα
     των αντίζηλων εθνών.

92. Και λαούς αλυσοδένει,
     και εις τα πόδια τους πατεί,
     και το πέλαγο σωπαίνει
     αν του σύρει μία φωνή.

Εις τον θάνατον του Λόρδ Μπάιρον

κάτι όμορφο!!!!

Να σου δείξω κάτι όμορφο, όσο ακόμα θα στέκεται όρθιο.

Τα άλλα δεν τ' αντέχω, ούτε κι εσύ θ' άντεχες, να βλέπεις ΆΝΘΡΩΠΟ

να βουτά σε κάδο απορριμμάτων για μια μπουκιά επιβίωσης.

Βγήκα μια βόλτα, στη τρεχάλα κι αυτή, έχει τόσο βαρύνει η ατμόσφαιρα.

απόβλητα

σκόνες… 

τόσο που δυσκολεύομαι να πάρω ανάσα… σαν εφιάλτης ο ύπνος…

Εσύ μη μου ανησυχείς, πάντα θα σου χαμογελάω.

* σαν θυμωμένο παιδί, δυσκολεύομαι να γράψω, 

μη με πούνε και λαϊκίστρια

*ένα κοριτσάκι, σαν λουλούδι, συντηρήτρια έργων τέχνης

πουλούσε τις δημιουργίες της, έναντι ενός και δύο ευρώ,

για να επιβιώσει, θα το φορώ στο δάχτυλό μου 

μέχρι να διαλυθεί…