καλό ταξίδι

Ιάκωβος Καμπανέλλης (1922 - 2011)

στη γειτονιά των αγγέλων...

και γιατί...

μπορεί και της μέρας...

Υπέροχες!!!!!

σαν την Ανατολή...

Εκείνο που ποτέ δε θα ειπωθεί...

Εκείνο

Έρχονται ώρες, που ξαφνικά σε πλημμυρίζει ολάκαιρο
η νοσταλγία του ανέκφραστου - σαν τη θολή, αόριστη
ανάμνηση απ' τη γεύση ενός καρπού,
που'φαγες κάποτε, πριν χρόνια, σαν ήσουνα παιδί,
μια μέρα μακρινή, λιόλουστη - και θέλεις να τη θυμηθείς
κι όλο ξεφεύγει. Τα μάτια σου
γεμίζουν τότε απόνα θάμπος χαμένων παιδικών καιρών.
Ή ίσως κι απο δάκρυα.

Γι αυτό, σας λέω, πιστεύετε πάντοτε έναν άνθρωπο που
κλαίει.
Είναι η στιγμή που σας απλώνει το χέρι του,
φιμωμένο και γιγάντιο,
Εκείνο που ποτέ δε θα ειπωθεί.

Τάσος Λειβαδίτης

μέρα ποίησης (;)

Ψ-Χ:

ξαστερώνει τιτρώσκοντας

/μ' αυτές τις δυο λεξούλες

θα περάσω την ημέρα μου

προσπελάζω τον πιο διανοητικό

κι ατραγούδιστο θρήνο μου/

δεν ωφελεί κύριοι εαρόβιοι

να φτερώσουμε τίποτα

Νίκος Καρούζος

*και σαν να μην έφτανε η περιρρέουσα κατάσταση πήγα να δω και την ταινία 
«ΙΡΛΑΝΔΕΖΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ» του Κεν Λόουτς να εμπεδώσω το ποιός κάνει τον πόλεμο...

...

Οδυσσέας Ελύτης (1911-1996)

ΟΙ ΚΛΕΨΥΔΡΕΣ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ

Θυμώνει ο ήλιος, ο ίσκιος του αλυσοδεμένος κυνηγάει τη θάλασσα

Ένα σπιτάκι, δυο σπιτάκια, η φούχτα που άνοιξε από τη δροσιά και

μυρώνει τα πάντα

Φλόγες και φλόγες τριγυρνούν ξυπνώντας τις κλειστές πόρτες

των γέλιων

Είναι καιρός να γνωριστούνε οι θάλασσες με τους κινδύνους

Τι θέλετε ρωτά η αχτίδα, και τι θέλετε ρωτά η ελπίδα κατεβάζοντας

τ' άσπρο της ποκάμισο

Μα ο άνεμος στέρεψε τη ζέστη, δυο μάτια σκέπτονται

Και δεν ξέρουν που να καταλήξουν είναι τόσο πυκνό το μέλλον τους

Μια μέρα θα 'ρθει που ο φελλός θα μιμηθεί την άγκυρα και

θα κλέψει τη γεύση του βυθού

Μια μέρα θα 'ρθει που ο διπλός εαυτός τους θα ενωθεί

Πιο πάνω ή πιο κάτω από τις κορυφές που εράγισε το αποψινό

τραγούδι

Του Έσπερου, δεν έχει σημασία, η σημασία είναι άλλου

Ένα κορίτσι, δυο κορίτσια, γέρνουν στα γιασεμιά τους κι αφανίζονται

Μένει ένα ρυάκι να τα εξιστορήσει μα έσκυψαν να πιουν εκεί

ακριβώς οι νύχτες

Μεγάλα περιστέρια και μεγάλα αισθήματα καλύπτουν τη σιγή τους

Φαίνεται πως το τέτοιο πάθος τους είναι ανεπανόρθωτο

Και κανείς δεν ξέρει αν έρθει ο πόνος να γδυθεί μαζί τους

Σπανίζουνε οι παγίδες, άστρα γνέφουνε στους εραστές τα μάγια τους

Όλα σκιρτούνε, συσπειρώνονται - ήρθε φαίνεται πια η αθανασία

Που ζητάνε τα χέρια σφίγγοντας τη μοίρα τους που άλλαξε σώμα

κι έγινε άνεμος

Δυνατός - η αθανασία φαίνεται ήρθε.

[ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ]

Άκου το ρόδο, κάτι θα σου πει...

ΣΤΡΟΦΗ

Της νύχτας η βασίλισσα, η Σελήνη,

μες το γιαλό την πάσα ανάσα σβήνει.

Χορεύουν οι Ξωθιές του γύρα - γύρα,

ξεχύνοντας θαλάσσια μύρα.

Κατέβη σε αστρομέτωπη αλαφίνα

και γιόμισε το κόρφο σου άσπρα κρίνα.

Κοίτα! Σε λούζει με μαννούλας έννοια

με διαμαντένια σε χτενίζει χτένια

και περιχύνει σε με ύπνο αλαφρό,

όμοιο με του γιαλού τον ξέπνοο αφρό.

Κοιμούνται τα νερά, τα όρη, τα δάση·

πουλιά και ζώα υπνώτουν μες την πλάση.

Κοίμου στην αγκαλιά μου! Η πλάση πάσα

λες κι ανασαίνει στη δική σου ανάσα.

Της νύχτας η βασίλισσα, η Σελήνη,

με ύπνου μάγεμα το κάθε πλάσμα περεχύνει.

Μάγεψε τα νερά και τα όνειρά σου.

Έγινε τ' όνειρο: Η ψυχή του δάσου.

Απ' τη Νεράϊδα σου άρπαξε τη μπόλια

την αστροπλουμιστή, σε ξωτικά περβόλια.

Η νύχτα γιόμισε από θάματα.

Όλα μιλούν με τη σιωπή,

όπως μες το βιβλίο τα γράμματα.

Άκου το ρόδο, κάτι θα σου πει.

Κοιμήσου στης αγκάλης μου το λίκνο.

Θα ιδής μαβιά παγώνια κι άσπρο κύκνο,

στους κήπους  μου, να λένε ένα προς ένα

τα παραμύθια σου τα ξεχασμένα.

Κι ό,τι δεν πέτυχες, ανευχαρίστητο παιδί μου,

κλώθε το πάλι μες τα ονείρατά σου. Κοίμου!

Απόστολος Μελαχρινός [1880-1952]

Ανυπεράσπιστος...

και μόνος.

Μόνο τα δυό χεράκια που ζέσταιναν

τους ώμους μου, 

ασφάλεια!

...

Ημίλευκα...

Ήλιος, πρωινός!

ένα λευκό στρωματάκι στις γωνιές... :)))))))))))

Δωρεά

Γιατί τα χέρια σου ήταν πάντα πρόθυμα, θα σε ξανασυναντήσω μές στ' όνειρο.

Γιατί έκλαψες για πράγματα παραμελημένα, θα 'χεις πάντα μια θέση στον ουρανό.

Γιατί δε ρώτησες ποτέ, ένα πουλί θα σου φέρει την απόκριση.

Τάσος Λειβαδίτης

Έτσι, όπως προβάλλει η Άνοιξη...

Ποιός;