Μου φαίνεται πως η άνοιξη...

Μου φαίνεται πως η άνοιξη

Σαν κελαϊδά με τρέμει

Μην της ζητήσω ένα σκοπό

Να δώσω του έρωτά μου

Μην της ζητήσω ένα φιλί

Να σου φιλήσω την καρδιά

Να σου χαρίσω δυό φτερά

Και να σε δω δικιά μου.


Γ. Σαραντάρης

Silk Road...

Στο κέντρο της πόλης μου,
περπατούσα,
προσπαθούσα να διώξω τις σκοτούρες απ' τον εγκέφαλό μου,
ξαφνικά μια αστραπή μπήκε εντός μου, πως, τι, γιατί?

τι, τόσα χρόνια?

έκανα μεταβολή και μπήκα
σ' ένα μαγαζί με ήχους,
ανάγκη να έρθω κοντά, κοντά σε δρόμους,
πολιτισμούς...

κρατούσα με τρυφεράδα τους δρόμους
που υπηρέτησα,
δρόμους καημών, αγάπης, φτώχειας, υπερηφάνειας, ζωής...

Πάντα με γοήτευαν, όταν έφταναν εμπρός μου
εικόνες άλλων πολιτισμών,
βλέποντας-ονειρευόμουν, γινόμουν μέρος των διαδρομών...

Με γοήτευαν οι στέπες...

Ξαφνικά ΕΦΥΓΑ...

Σαν παγωτό φραουλίτσα...

Σαν καραμέλα

Σαν παγωτό φραουλίτσα

Να μπούμε μέσα σ' ένα ανθάκι

Να φιληθούμε,

τη δροσιά!

Μυρίους ακτίνων...

Ως εν ουρανίω έαρι ραντισμούς

Μυρίους ακτίνων εκλικμίζουσα

Φαιοπράσινος επεφάνης



Οδυσσέας Ελύτης, απόσπασμα από τον «Μικρό Ναυτίλο»

Μη... ν' ανοίγεις...

«Μη ματώνεις για ό,τι έφυγε,

ν' ανοίγεις για ό,τι έρχεται»

Ψαλιδίζει ένα ρούχο η ψυχή μου...

Μικρός ύμνος

Ένα κομμάτι χρυσός ως το βάθος η θάλασσα.
Ψαλιδίζει ένα ρούχο η ψυχή μου και ντύνεται
κι είναι μέσα στον άσχημο αιώνα της όμορφη.

Ήλιε, τροφέ του παντός, ήλιε ωραίε,

λαμπρέ και πανάγαθε· ευχαριστώ που τιμήθηκα
κ' εγώ με μιά gennisi, που μπορώ και σηκώνω
προς εσένα τα χέρια μου μαζί με τα δέντρα.

Νικηφόρος Βρεττάκος

Όνειρο?

ένα ημιτόνιο...

Δεν βλέπω τίποτα

μόνο Χρώμα,

το βυθίζω στη μουσική,

με παίρνει μαζί της!

KαλόΜήνα!!!!!!

να ξεφυλλίζουμε τα βλέφαρά μας!