Θυμάμαι από μικρή ευχές την επομένη του Πάσχα,
είχα πεισθεί ότι τότε ήταν η γιορτή του Αγίου, μεγάλωσα για να καταλάβω
ότι είχε σχέση με τα φεγγάρια…
χτύπησε το πρωί το τηλέφωνό μου,
χρόνια πολλά αδελφούλα!
τι δώρο θέλεις να σου πάρω;
Mα πήρα δώρο την περασμένη εβδομάδα,
ίδιο μ' αυτό που εδώ και 31 χρόνια μου έκανε…
Ναι, είναι και μέρα του βιβλίου σήμερα… χμ, 31 χρόνια συνεργασίας,
πόσο διαφέρει οίκος από οίκο, εκδοτικό εννοώ…
άλλη ιστορία…
Μου έφτιαξε τη διάθεση, βγήκα τρέχοντας,
ημέρα λαϊκής, γέμισα την αγκαλιά μου με τριαντάφυλλα, δεν είναι
σαν εκείνα της μάνας, αλλά είναι δώρο στον εαυτό μου…
Διαβάζω απ' της Τζένης Μαστοράκη «Μ' ένα στεφάνι φως»
Όπως αλλού ανεμοζάλη από μακριά, φτερά φτερούγες
που σε βύθιζαν χαράματα σε ύπνο γοερό,
ο άγγελος στα όρεινά του ξεσπαθώνει.
Και πριν το φως, το πρώτο φως, η απαίσια πράξη,
το μα των όρκων που σε φύλαγε απ' το κακό,
γυμνή, σαν σήμερα χρόνους εφτά στο έλεος, που σε
τυλίγει, καστανή οθόνη, κι αφώτιστη, καθώς σου
είχαν τάξει
πως θάνατος σου πρέπει στο νερό.
