σκιών-χορός...

Εἰκόνα

Πῶς δοκιμάζουν τὰ ὄργανα οἱ μουσικοὶ πρὶν ἀπὸ ἔναρξη συναυλίας

ἔτσι κι ἐγὼ τώρα χειριζόμενος λέξεις

εὐαισθητισμὸς εὐαισθησία αἰσθητισμὸς

εὐαισθησία καὶ αἰσθητῆς τὸ εὐαίσθητον

εὐαισθησιακὸς εὐαισθησιάζομαι εὐαισθησιασμὸς

εὖ καὶ αἰσθητικὸς καὶ αἰσθησιακὸς

αἰσθαντικὸς ἴσως

αἰσθ-ἴσως αἰσθαν-ἴσως

αἰσθ-ἀδελφέ μου καὶ Ἐσθὴρ ἀπ᾿ τὴ Βίβλο

ἀρχίζει μὲ χειροκροτήματα τὸ ποίημα.

Nίκος Καρούζος

Lost...

από ψηλά...

εκμηδενίζεσαι...

ΕΛΙΓΜΟΣ

Στα μαβιά κρόσσια της οδύνης

Στ' αγάλματα της αγωνίας

Στις υγρές σιωπές

Υπάρχει ένα πρόσωπο

Τόσο πολύ βγαλμένο από τα δάκρυα

Τόσο ακατανόητο

Τόσο ζεστό στο χέρι που του γνέφει

Έν' άλλο πρόσωπο

Μια οπτασία με πυρσούς που σχίζει την ερήμωση

Καβάλα η νύχτα στις οροσειρές της

Με άστρα σαν νοήματα που σφεντονίστηκαν

Άλλοτε απ' την παιδική τους ηλικία

Και δίνουνε το κατευόδιο της ζωής

Επάνω στις ανηφοριές του οίκτου.

Υπάρχει

Μια τρυφερή καμπύλη που χρωστά στον πόνο

Την περιπέτεια της φωτοχυσίας της

Ένας φακός που ενώνει τ' αμαρτήματα

Σαν ύπτια σπλάχνα που 'ριξεν η τύχη

Εκεί

Ένας καλός απ' τη σκιά που τον μαγεύει τοίχος

Κάνει γωνία πριν από το κλάμα

Ύστερα φτάνουν οι κορμοστασιές του ολέθρου

Δέντρα με μόνη επίπλωση τα δάχτυλα τους

Με μόνη πίστη την ξεριζωμένη τους λαλιά

Είναι καλό να μη μιλάν εκείνοι που έζησαν

Οι άλλοι βαστούν στα χέρια οιμωγές

Τρέχοντας πέρα σαν αβάφτιστες φτερούγες

Έζησαν

Ένα πηγάδι ανοίγει φόβους έπειτ' από κάθ' ελπίδα του

Γιατί να τρέμει αυτό το σύρμα

Τούτο το πουλί ποιο βλέμμα να τροφοδοτεί

Τι θέλουμε

Υπάρχει

Ένα σβησμένο πρόσωπο σε κάθε αυλαία λήθης.

Oδυσσέας Ελύτης - Προσανατολισμοί

ΑΠΟ ΤΟ «ΝΑΡΘΗΚΑ»

Συλλέγει χρώματα καὶ μὲ θωπεύει ἡ παλάμη σου·

ὑποδύεται τὸ ἀπόγευμα.

Ἄυπνοι καὶ ἁμαρτωλοί.

Ἐμεῖς καὶ ἡ ὡραία παρακμή μας

ποιός λόγος θὰ ἐξαργυρώσει

τίς τόσες σιωπές σου.

Ἀπ᾽ τὸ πρωὶ

μιὰ κίτρινη βροχή μὲ σχολιάζει.

Μαυρουδής Κώστας

όμορφες διαδρομές...