Stephan Micus - Ocean - Part IV

Αγγάλ(λ)η!!!!!!!!

Πάνω ολόγυρα στο βάθος

του σύμπαντος ανεβοκατεβαίνουν

σε πλήχτρα και χορδές κατά χιλιάδες

τα σφυριά της Χαράς.


Ν. Βρεττάκος

σαν Γραφή στην Άμμο...

Τετάρτη, 27 Ιούνιος 2007
...

... έτσι καλό μου, σιγοπατούσα, μια αναπνούλα άφηνα κι έφευγα

σαν τον άνεμο...

Αναρτήθηκε από genna στις 4:49 μμ


άλλοτε ελαφριά και άλλοτε...

όχι, σήμερα το θέλω σαν Αεράκι,

σαν Αύρα... σαν γλυκό Δειλινό...

σαν Περίπατο σε Χωμάτινο Δρόμο...

σαν Γραφή στην Άμμο...

ΣΑΝ ΦΩΣ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ...

ΣΑΝ ΧΑΔΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΦΗ...

Καλή-ΜεραΑααααααα!!!!!!!!

ως μέλι σε γεύομαι...

Ανοίξτε τα φτερούδια σας...

-Μη, μη δυναμώνεις τη μουσική, θα τρομάξουν...
-Δεν τρομάζουν ψυχή μου, τους αρέσει, έχουν τη μουσική μέσα τους...
-Μη κουνιέσαι, έρχεται η μαμά τους να τα ταίσει...
-Φεύγω Αγόρι μου, να την αφήσω να κάνει τη δουλειά της...
-Μα πες μου σε παρακαλώ, πως έφτιαξε τη φωλιά με το ράμφος της,
κουβάλησε ξύλα, χώμα, ξερόχορτα και νερό,
πως το νερό... είναι Μαγεία?
-Οχι ψυχή μου, έχουν ένστικτο,
έρχονται, φεύγουν, φτιάχνουν, πετούν, τιτιβίζουν
όπως έμαθαν να κάνουν αιώνες τώρα...
μόνο ο άνθρωπος μικρό μου γίνεται όλο και πιό μικρός,
όλο και τίποτα, όλο και πιό ΑΠΛΗΣΤΟΣ,
πουλάει και την ψυχή του στο διάβολο για παραπάνω τσιμέντο...

Πετάξτε φτερούδια μου, τόσα κλαδάκια...
δίπλα η Λεμονιά, παραδίπλα η Καρυδιά, η Ελιά, η Μουριά,
τσίου τσίου πουλάκια όμορφα...

ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΑΣ,

ΤΟΥ ΕΝΣΤΙΚΤΟΥ!

John Williams - Concierto de Aranjuez 1st Movement

Βόρειο-Ανατολικό αεράκι...

Εκεί θα πάω ψυχή μου,
να με δροσίσει το αεράκι

να με γλύψει η αλμύρα...

Ναι! η Μουσική είναι Αθανασία...

τρεις υπέροχες νότες για τη Μέρα!!!!!

στ’ αφήνω να γλυκάνει το αυτάκι...

Εγώ ψήθηκα Ασχολούμενη...

Των κυμάτων τη μουσική θ’ απολαύσω...

Θυμάρι και θρούμπι θα σου φέρω...

Εσύ, γλαρόνι μου, να με Προσέχεις...


Μουσική κατά σειρά: Abdelazer_ Air - Jig - Hornpipe - Air, Henry Purcell, Sweeter Than Roses

Concerto For Viola Pomposa In C Major - Allegro II, Paul Angerer, Master of Baroque

Sonata for Cello & Piano in G Minor- (Rachmaninoff) Yo-Yo Ma

σαν κουφετάκια-καλημερούδια!!!!!!!!

GRAND PAS DE QUATRE BALLET NACIONAL DE CUBA 02

Να! ένα καβουράκι...

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Απ' το κανάλι οι πάσσαρες με τ' απλωτά πανιά
γυρίζουν πρίμα,
μας φέρνουν τα ζακυθιανά λουλούδια τ' ακριβά,
το πέρασμά τους γλύκανε κ' εσένα, πικρό κύμα!

Και πιο καλοπιθύμητα και πιο φανταχτερά
κι από τα κρίνα,
πάσσαρες γοργοσάλευτες, με τ' άσπρα σας φτερά,
μας φέρνετε τ' αγόρια μας απ' τη μεγάλη Αθήνα.

Κι ανοίχτε, λιακωτά, χλωρά, φουντώστε, πασκαλιές,
του πόθου τη σκόλη·
και σείστε τα μαντήλια σας ανάερα, λιγερές·
παραμονεύουν οι έρωτες· ετοιμαστήτε, μώλοι,

το καλοκαίρι μύρισε· προσμένουν οι αμμουδιές
και τα πρυάρια,
πριν έμπης, άθεη χειμωνιά, να γίνουν εκκλησιές·
οι ερωτεμένοι λειτουργοί και τα φιλιά τροπάρια.

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ


ακούγεται «Χορός με την Σκιά μου«, του Μάνου Χατζιδάκι

Θεία...

Loreena McKennitt Night Ride Across the Caucasus

τη χρυσή των αγγέλων αντανάκλαση...

Έρχομαι από μακριά. Οι συλλέκτριες των κρόκων της Θήρας πορεύονται πλάι μου, κι από κοντά, πηγαιμένες με τον Άνεμο τον βόρειο, οι Μυροφόρες, ωραίες μες στα τρυανταφυλλιά τους και τη χρυσή των αγγέλων αντανάκλαση. Γέμισε καθ’ οδόν χώμα κιτρινωπό, κοκκινωπό, καστανό, ραμβώσεις από πετρώματα σκούρα, μπλε και μωβ, σαν αυτά που βλέπεις παραπλέοντας τις ακτές της Κύθνου Αύγουστο μήνα. Μια ευτυχία των ματιών, που είναι και της ακοής και της αφής και του νου, αφού η φύση γίνεται μελετητή ταυτόχρονα κι απ’ όλες τις μεριές, ώσπου τελικά ν’ αφομοιωθεί από τη δεύτερη μας υπόσταση, ‘κείνην που ξέρει ενίοτε να γίνεται δέκτης εξαιρετικά σημαντικών και κατά τρόπο υπέροχο ακατανόητων πραγμάτων. Να γιατί ευγνομονώ τους ζωγράφους. Για την ευγνομοσύνη που δείχνουν κι εκείνοι απέναντι στην ύλη και στις δυνατότητες που τους προσφέρει να την μετασχηματίζουν και να της δίνουν έναν Αέρα – μη φοβόμαστε τον όρο – Α θ α ν α σ ί α ς.

Η σταθερή, η οριστική, η μη ακυρώσιμη πραγματικότητα οφείλετε στα χέρια του· που, μετατοπίζοντας πολλές φορές κάτι ελάχιστο, αποσπούν την αίσθηση από το αντικείμενο που την προκαλεί, την χειρίζονται κατά διαφορετικό τρόπο κι αποκαλύπτουν σε μας τους άλλους μιά κάτοψη του κόσμου πλησιέστερη προς την πραγματική, εάν μπορεί να το πει αυτό κανένας. Που, εντούτοις, είναι αλήθεια. Λίγο δεξιότερα, λίγο ψηλότερα, λίγο πιό κόκκκινο, λίγο πιό κίτρινο, κι ευθύς να, το φωτάκι ανάβει στο Παράδεισο των κατανοούντων.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
απόσπασμα «Ιδιωτική οδός»

mermaid