μοσχοβολιά της γης ... και λεμονάνθι

-Είναι όμορφη, είναι απαλή σαν το γάλα

– Δεν τη θέλω, πετάξτε την...

–Θα την αγαπήσεις, θα είναι για ν' αγαπά
έτσι που είναι μέρα γιορτής, όλοι οι Άγγελοι και οι μούσες-μοίρες
κόντα της θα είναι, πάντα γλυκιά...

–Τα αγόρια είναι για ζωή...

"Σ' ευχαριστώ μάνα για το δαχτυλίδι"

Tο ποίημα
α το ποίημα –έλεγε–
μια συνουσία αέναη
σημεία στίξης τίποτα
τελεία καμία
μοσχοβολιά της γης
κοπριά και λεμονάνθι
και σπέρμα
η αξίνα και το φτυάρι
πάνω στο μάρμαρο
διπλή δουλειά
άλλο μη λες
ό έρωτας ένας
...

Γ.Ρ

Κοιμήσου και ονειρέψου τον Άνδρα τον γλυκύ
"Υou are always on my mind"

Πέτρες είναι
κι άλλες πέτρες
απ’ το παράθυρο έρχεται
μουσική
φόβος της υποτέλειας είναι
το απλό το απροσμέτρητο
καλύτερα
η αναπνοή του καθρέφτη
μοναχική,
κι αυτός που ανεβαίνει τη σκάλα
με το φανάρι του κλειδούχου
βγάζει το πανωφόρι του
το κρεμάει στην κρεμάστρα
το πανωφόρι πέφτει πάνω ακριβώς στο σημείο
που είχα χαράξει με κάρβουνο

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ


Όταν φτάσεις μέχρι εδώ ψυχή μου, να σταθείς,
όλες τες μουσικές ν' ακούσεις...
Όλες τις μούσες κάλεσα... νάναι συντροφιά σε τούτη τη γιορτή


ΝΑ Μ' ΑΓΑΠΑΣ...

Kλωστούλα, ουράνεια...

Πάντα μ’ έσφιγγε το κεφάλι μου
όταν έψαχνα τη λέξη,
την κατάλληλη λέξη

Nα βάλλω τάξη...

Πλήρης αναρχία...
Να σκορπίζομαι στο από πίσω

Να έρχομαι στο ΦΩΣ
Ναι είσαι εκεί...
Να σε θέλω,
όπως γυμνή στάθηκα στο χρόνο

Να γίνεσαι κλωστούλα
Να με τραβάς στα ουράνεια

Να γίνομαι σκάλα
να σκαρφαλώνεις, στα στήθη
τα ουράνεια...

Τράβηξε με επάνω σου
να περάσω στον απέναντι χρόνο


Αγάπη!
Αγάπη!

ΕΛΑ!

Aπ' όπου και ν' αγναντεύω προτιμώ τη καθαρότητα

βέβαια εγώ με τούτο το βελόνι έμαθα να κεντώ,

αλλά πολλές οι ελλείψεις...

Εκείνη τη χορογραφία παιδεύω, τις όμορφες κόρες,

περιμένω...

με βρίσκει το βράδυ με βαθιά ρυτίδα,

ΕΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΩΣΕΙΣ

Ψιτ, στ(ο)ίχισης...

Φίλες εσείς του πιο μικρού παρεκκλησιού την επίσκεψη των πουλιών
Γνωρίσατε; Είναι ροζ κι έχουν φούλια στικτά κάτω από τα πούπουλα
Διαβαστό χνούδι και αχνών ακμή που με το πέρασμα του παρασύρει
Του ανοιχτού δωματίου το ρεύμα. Ω γλυκείς μικροί ψιθυρισμοί
Κραυγές άξαφνες και πάλι γαληνεμένοι αναστεναγμοί γόοι

...

Όπως ένα κλωστήριο μιά πόλις λειτουργεί που οι κάτοικοι της
Με τα δόντια στην κατάλληλη στιγμή κόβουν το νήμα
Σε μετάξι περιπατά η αφή και σε λευκής μασχάλης κορδελίτσα

ο ίασμος

Και σαν από μικρό του θέρους ποτιστήρι βρέχει ανεπαίσθητ'

αγγίγματα

Μια σύντομη των δέκα μενεξέδων διακοπή που ισχύει για πάντοτε
Όπως ισχύει σαν κλειδί της ηδονής και γίνεται όρος απαράβατος
Είναι στα γόνατα που θέλει ο σκύλος τον αφέντη του και
Τον μελισσοκόμο της η κορασίς κηφήνα
Εάν η ευλάβεια μ' άλλο επίθετο είχε βαπτισθεί και των ναών οι
κώδωνες τινάζαν περιστέρες
Θα 'χαν απαιχμαλωτισθεί κι απ' τον κλήρο τ' αέρος οι δέσμιοι απαχθεί
Σ' απαλών θωπειών δώματα

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ ΓΙΑ ΜΙΑ VILLE D' AVRAY (απόσπασμα)
από τη συλλογή Δυτικά της λύπης

Το έργα βρίσκονται στο Μουσείο V&A του Λονδίνου
το πρώτο είναι στη μόνιμη συλλογή από γυαλί,
το δεύτερο από μια πρόσφατη ομαδική έκθεση με το όνομα
"Spectacular Craft" του κινέζου καλλιτέχνη Lu Shengzhong
κάντε κλικ επάνω του να δείτε που ξεχύνονται χιλιάδες ανθρωπάκια ...

...σαν τις φλέβες που βουίζει το αίμα

ΠΑΝΩ Σ’ ΕΝΑΝ ΞΕΝΟ ΣΤΙΧΟ

Ευτυχισμένος που έκανε το ταξίδι του Οδυσσέα.
Ευτυχισμένος αν στο ξεκίνημα ένιωθε γερή την αρμα-
τωσιά μιας αγάπης, απλωμένη μέσα στο κορμί του,
σαν τις φλέβες που βουίζει το αίμα.

Μιας αγάπης με ακατάλυπτο ρυθμό, ακατανίκητης σαν τη
μουσική
και παντοτινής
γιατί γεννήθηκε όταν γεννηθήκαμε και σαν πεθάνουμε,
αν πεθαίνει, δεν το ξέρουμε ούτε εμείς ούτε κανείς άλλος.

Παρακαλώ το θεό να με συντρέξει να πω σε μιά στιγμή
μεγάλης ευδαιμονίας, ποιά είναι αυτή η αγάπη
κάθομαι κάποτε τριγυρισμένος από την ξενιτιά, κι ακούω
το μακρινό βούισμα της, σαν τον αχό της θάλασσας
που έσμιξε με το ανεξήγητο δρολάπι.

Και παρουσιάζεται μπροστά μου, πάλι και πάλι το φάντα-
σμα του Οδυσσέα, με τα μάτια κοκκινισμένα από του
κυμάτου την αρμύρα
κι από το μεστωμένο πόθο να ξαναδεί τον καπνό που
βγαίνει από τη ζεστασιά του σπιτιού του και το σκυλί του
που γέρασε προσμένοντας στη θύρα.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ (απόσπασμα)



Μια θολούρα σήμερα στο μυαλό μου, ένας διαμαντένιος κόμπος
έχει σταθεί στο δακρικό μου αδένα, μια αναστάτωση στο στέρνο μου...
προσπαθώ να σου στείλω εκείνη τη ζαχαρίτσα να γλυκάνω το πρωινό σου,
το ξέρεις Αγάπη πως για να γλυκαίνει εκείνη η ΑΓΓΑΛΙΑ
πρέπει ψυχή μου να πετούμε τα άχρηστα, εκεί στους βράχους.

Tο ξέρεις εκεί στέκομαι, κι εκείνος ο Θεός
με την τρίαινα στα χέρια μ' ένα μαγικό τρόπο
αντικαθιστά την τρίαινα και μεταμορφώνεται στο μικρό παιχνιδιάρη
που επιμένει να μου κλείνει μάτι και να σε κλείνει μέσα μου,

ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ!

...ο κήπος της Αγάπης!

...?!

απ' το πρωϊ ως τώρα, πλήθος... ψυχούλα μου!

Aθόρυβα στρέφει τα πόμολα...

H POΔINH ΣKIA TOY KAΦKA

Σελήνη μεγαλούτσικη απόψε.
Γοερά ήσυχος αισθάνομαι
να θροΐζουν ελευθερίες.
Πολύφωτο της μοναξιάς το ελάφι
στα βελούδινα τρεξίματα.
O θάνατός είναι φόβος
δεν είναι θάνατος.
Tα δέντρα συνοψίζονται σ’ ένα πλατύ ασήμισμα,
Λυπητερά γεγονότα–
η τεμπέλικη φύση...
O χρόνος έχει πιά σκουλικιάσει
κάθε πρωί τα κοκόρια φτύνουν τη ψίχα του.
Πάλι θα μας κεράσει τα αιωνόβια
δευτερόλεπτα σε όλες τις ποικιλίες
το δίκιο και το άδικο περιττά και τα δύο
την όρνιθα περιχυμένη απ’ τον ήλιο στην αυλή της.
Tα χάχανα των ουρανών ακούγονται ψηλά.
Στο χώμα η δεντρογαλιά σαν κερασίκλαδο.
Πολλές φορές αλλάζει η θάλασσα
ως θα καρπίσει λάμψη ο ορίζοντας τον όρθρο
και θα γιομίσει τέτοια χρώματα η δύση
καταπίνοντας τις ώρες...

Tο ξέρω μαζί με τα φυτά:
κ’ ένα ζωύφι μαχαιρώνει
κ’ η ωραία πεταλούδα στα καθίσματά της.
Όμως υπάρχει ο περίτρομος αθώος
καίγεται στη κρύα φλόγα των απελπισμένων.
Aθόρυβα στρέφει τα πόμολα
τον ύπνο των άλλων ακούει
και την αθρόα λάμψη βλέπει
την πλεγμένη γύρω του
να πέφτει λέπι-λέπι.
Δεν έχει όλο το δικαίωμα ο ήλιος–
αλίμονο.
........

NIKOΣ KAPOYZOΣ


Mετά από πρόσκληση του ΜΗΘΥΜΝΑΙΟΥ να ποστάρουμε ένα ποίημα πραγματικά μπερδεύτηκα...
ποιό ποιητή θα μπορούσα να ξεχωρίσω ή ποιό ποίημα...
ετσι αφήνω τούτο το υπέροχο όπως το είχα, άλλωστε αν θέλει κανείς μπορεί
να γυρίσει πιό πίσω, δεν στερείτε ποιημάτων τούτο το μπλοκ, αυριο ίσως κάποιο άλλο...


Κραταιά ως θάνατος αγάπη, απόσπασμα από το "Ασμα Ασμάτων"
του Σολομώντος, άλλο ένα...

«OΓMOΣ MOIPAΣ»

N’ ανοίξω το φτερούδι μου και πετώντας
πάνω από το δάσος να ουρλιάξω τούτους τους στίχους του

RUBEN DARIO «OΓMOΣ MOIPAΣ»

σε μετάφραση του Nίκου Eγγονόπουλου

«Eυτυχισμένο το δέντρο που μόλις κι αισθάνεται,
και πιο ευτυχισμένη ακόμα
η σκληρή πέτρα,
που δεν αισθάνεται ολωσδιόλου αυτή.
Ως δεν ειν’ κανένας σπαραγμός μεγαλύτερος
απ’ το σπαραγμό του να ζης,
κι’ ούτε και βάσανο τρανότερο
απ’ τη συνείδηση πως ζεις.

Nα υπάρχης, και να μην ξέρης τίποτε.
Nα υπάρχης, δίχως βέβαιο δρόμο,
νάχης την πίκρα τη ζωής που διάβηκε,

το φόβο της αύριον
τη βέβαιη φρίκη του μελλούμενου θανάτου.
Nα μας βασανίζουνε κι’ η ζωή και η σκιά,
κι’ ό,τι ολότελ’ αγνοούμε
Kι’ ό,τι μόλις κι’ υποψιαζόμαστε.

Nα η ζωή όπου μας γοητεύει
με τα δροσάτα της τσαμπιά,
κι’ ο θάνατος που μας παραμονεύει
με τα κλαριά του τα νεκρικά.

Nα μη γνωρίζουμε που πάμε,
από που ξεκινάμε... »

*Mια κι έφτασες μέχρι εδώ να μη ξεχάσεις να πας να υπογράψεις για την ανάσα μας
που όλο και στενεύει...

για ν' ατενίζουμε όμορφα...

Προ ημερών η ΕΕ εξέδωσε ένα ψήφισμα για όλες τις μεσογειακές χώρες που επλήγησαν από φωτιές,
να δεσμευτούν ότι τα δάση που κάηκαν θα ξαναγίνουν δάση, διότι αυτό αφορά

ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ.

Το ψήφισμα υπεγράφη από τις αντιπροσωπείες όλων των Μεσογειακών χωρών
( Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Πορτογαλία) και όλων των παρατάξεων... εκτός μίας.

Guess who?...
Ο κ. Ρουσόπουλος είπε ότι αυτό είναι παρέμβαση στο Σύνταγμα της Χώρας
(βλέπε Αρθρο 24, περί 'δασικών εκτάσεων και δασών' !!... )
Εκτός αυτού, προχτές οι ειδήσεις, ακόμα και των κρατικών καναλιών ανέφεραν οτι 2.000 και πλέον στρέμματα στη Ζαχάρω
'παραχωρήθηκαν για ήπια τουριστική ανάπτυξη'
σε μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα.
Οφείλουμε να δείξουμε σε όλα τα κόμματα οτι δεν είμαστε σύμφωνοι και οτι δεν αδιαφορούμε :

υπογράψτε το petition για την προστασία των δασών.

Οι τωρινές 145.000 υπογραφές είναι πάρα πολύ λίγες - οφείλουμε να τις κάνουμε 2.000.000, αφού η αίτηση αυτή θα σταλεί στη Βουλή, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αλλά και στον ΟΗΕ.

www.petitiononline.com/forestgr/

η γραμμή του ορίζοντα...

Ένα πουπουλένιο στήριγμα τα σύννεφα
κρατούν στην αγγάλη τους το φτερούδι
που μ’ επιστρέφει στ’ αγαπημένα μου...
Λατρεύω ν’ αντικρίζω τη γραμμή του ορίζοντα,
αυτή στα ύψη του απόκοσμου, μια ρόδινη γραμμή,
γύρω της όλες οι αποχρώσεις του γκρι
μέχρι που αρχίζει το φως του δειλινού
να παίρνει τις νυχτερινές του...
φωτάκια όμορφα κάτω...

τ’ αυτάκια μου πλημμυρίζουν με μουσική...
είναι γλυκό και να επιστρέφεις...

Τα σχέδια είναι του Samuel Palmer από ένα υπέροχο
άλμπουμ που αγόρασα, λατρεύω τα σχέδια ζωγράφων...

Mουσική, Adagio g-moll του Tomaso Albinoni

"Οι Δον Κιχώτες πάνε ομπρός και βλέπουν ως την άκρη"

Καλημέρα!

Ο τίτλος είναι στίχος από το ποίημα του Κ. Καρυωτάκη "Δον Κιχώτες"

τόσες Αγάπες...

Προσπαθώ να "χωνέψω" τη δουλεια της Louise Bourgeois

Αν πας στο google και βάλεις το όνομα της
θα σε πάει στην δουλειά της, στην Tate Modern...

Σκέψου καρδούλα να μπλέκουν πολιτισμοί,

τα χέρια της που λάτρεψα χθες

και η φωνή της αγαπημένης μου Σαβίνας Γιαννάτου...

καλοκαίρι 2004 στο Ηρώδειο

συναυλία με τα τραγούδια της Μεσογείου...

τόσες αγάπες μαζί!

Με δέντρο δίχως φύλλωμα...

Ένα ξερό δαφνόφυλλο την ώρα αυτή θα πέσει,
το πρόσχημα του βίου σου, και θ' απογυμνωθείς.
Με δέντρο δίχως φύλλωμα θα παρομοιωθείς,
που το χειμώνα απάντησε στου δρόμου εκεί τη μέση.

Κι αφού πιά τότε θα 'ναι αργά νέες χίμαιρες να πλάσεις
ή ακόμη μιά επιπόλαιη και συμβατική χαρά,
θ' ανοίξεις το παράθυρο για τελευταία φορά,
κι όλη τη ζωή κοιτάζοντας, ήρεμα θα γελάσεις.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

Andralison trio

Ola htan skoteina, omixlh kai xamhles thermokrasies

to topio hdoniko gia ta gousta mou...

taxideuoume gia to Kent na sunanthsoume mia filh

rixnei xiononero, einai ...

Sou exw pei agaph oti den antexoun ta xerakia mou sto polu kruo

theloun na mou ta kratas sfixta mes ta dika sou...

na pernoun ap' th zesta ths psuxhs sou...

ta exwsa mes tis tsepoules mou

oso pio bathia mporousa gia na se noiwtho sth xoufta mou...

Oneireuomoun ekeinh th paralia mas, thn ammo...

ta kalokairina mas xadia

teriazoun sto polu kruo san zesto ganti...

Perasa polu omorfa...

Shmera me perimene mia uperoxh ekplhxh,

tria uperoxa kortsoudia apo to Trinity College of Music

se mia bibliothiki tou Charlton epexan Johannes Brams

Andralison Trio

Sonata for Cello and Piano No 1 in E minor Op. 38

Allegro non troppo

Allegretto quasi Menuetto

Allegro

Trio for Clarinet, Piano and Cello in A minor Op. 114

Allegro

Adagio

Andantino grazioso

Allegro

epaixan piano, cello kai clarinet

Htan uperoxes kai oi treis, elaban...
Mporeis na fantasteis to akousma se mia dikh mas bibliothiki

kai to pio sigklonistiko htan to akroathrio, megaloi anthropoi
kai se anaphrikes karekles xwris hxnos mizerias sta prosopa tous
den brhka psuxoula mou ta antistoixa, alla akou etouto...

http://www.youtube.com/watch?v=ByqtYIubmas&feature=related

ola apala, sto sunnefo ourano!

To fos kardoula mou

na blepeis

dromo xwris puxida

th kardia na 'xeis odigo

dromo kai stathmo!